Gisteren was ik in Afrika Museum bij de viering van Keti Koti
Toen ik daar liep merkte ik op hoe anders ik daar in mijn Pangi rondliep. Voorheen kwam ik er meer iets halen, nu kwam ik iets brengen namelijk mijzelf, mijn verhaal als dubbelbloed vrouw, mijn gedachten over ons cultureel erfgoed, ons verleden, maar ook het weten van hoe belangrijk het is om je identiteit te kunnen omarmen.
Want nog steeds zie ik vele dubbelbloed kinderen opgroeien zonder dat ze weten waar hun zwarte/gekleurde vader vandaan komt, zonder op te groeien met dat stukje cultuur wat ook dat van hen is en wat van belang is om hun geschiedenis te kunnen ontdekken en te delen.
Ik zal eerlijk zijn, mijn zwarte roots ken ik pas 6 jaren waarvan afgelopen jaar hèt jaar voor mij was.
Na een dna test op 1 juli 2022 ben ik meer over mijn zwarte roots te weten gekomen, zelfs mijn zwarte familie kunnen omhelzen en daarmee onze geschiedenis.
Mijn zwarte cultuur was onderbelicht en nog steeds, maar ik hoop ieder jaar weer te zien dat het meer naar voren is getreden, steeds langer straalt en het witte en zwarte in mij beter versmolten zijn tot een yin en yang.
Dat wens ik ook alle kinderen en eigenlijk de wereld toe.
Want we zijn niet of of, we zijn en en, ik ben omdat jij bent, omdat wij zijn.
Ik wens iedereen een helende Keti Koti tijd toe.

Shelly Roso is schrijver en Lees- en schrijfondersteuner
Ze woont in Nijmegen